Tarçın güney Asya' da ağaçlarda yetişen, kokusu ve aroması kuvvetli bir baharat çeşididir. Tarçın baharatı, ağacının gövde ve dal kabuklarının dış kısmı sıyrıldıktan sonra kalan iç kabuğun kurutup öğütülmesiyle elde edilir. Çubuk tarçınlar ise tarçın kabuklarının kurutulması ile elde edilir.
• Çin ve Seylan olmak üzere 2 tipi vardır.
• Bu kadar sıklıkla tüketilmesi yapılan çalışmaları da beraberinde getirmiştir. En yoğun deneysel çalışmalar tarçın ve kan şekeri üzerine yapılmıştır. Hem hayvan hem de insan çalışmalarında tarçın tüketimi ile açlık ve tokluk kan şekerlerinde anlamlı düşüşler gözlenmiştir. Hatta bazı hayvan çalışmalarında tarçının insülin sinyallerini arttırması ile insülin benzeri bir etkiye sahip olduğu gösterilmiş. Bu veriler özellikle Tip 2 Diyabet ve insülin direnci olan kişilerde tarçın kullanımının olumlu sonuçlanabileceğini gösteriyor. Bunun dışında yüksek antioksidan kapasitesi ile serbest radikalleri (vücutta oluşan zararlı maddeler diyebiliriz) temizleme özelliği var.
• Tarçının olumsuz yan etkisini gösteren çalışmalar henüz çok az bulunuyor. Ancak diğer baharat ve bitkilerde olduğu gibi, aşırı tüketiminin bazı yan etkileri olabilir. Kan şekeri üzerine olan olumlu etkileri gösterilse dahi diyabet hastaları tarçını hekim veya diyetisyenine danışmadan kullanmamalıdır. Çünkü yüksek kan şekeri için düzenli olarak ilaç kullanan kişilerde, tarçın ilacın etkisini artırarak kan şekerinin normal değerlerin altına düşmesine yol açabilir. Kan şekeri değerlerini etkileyen pek çok etmen var. Bunun için de özellikle öğün ve kişi bazlı değerlendirme yapılması önemli.
• Günlük tüketilmesi gereken miktar henüz netlik kazanmamış olmakla beraber, çalışmalardan elde edilen bilgilere göre 3 gram (1-1.5 çay kaşığı) ve üzerinde tarçın tüketiminin olumlu etkisinin olduğu gösteriliyor. Tarçın, toz ve kabuk şeklinde taze olarak tüketebilir. Çubuk tarçın, çay ve suya eklenerek tüketilebilir, çayı demlenebilir. Toz olarak meyvelerin, sütlü tatlıların üzerine serpilebilir.
Yorumlar
Yorum Gönder